اصناف ساختمانی (2)

ترس از گرسنگی و بیکاری :

 یک مشکل فرهنگی که در برخی جوامع بروز پیدا میکند. خصوصا در جوامع کمتر توسعه یافته، بحث ترس از گرسنگی و ترس از بیکاری است. چیزی که می تواند روی زندگی فردی و احتماعی شخص اثر منفی بگذارد. ریشه های این ترس می تواند در گذشته فرد و دیدن شکست خود و یا اطرافیان باشد. موضوعی که در اینجا به آن پرداخته می شود موضوع ترس در کسب و کار است. ترس از ورشکستگی- ترس از درآمد کم و ترس از شکست کسب و کار.

این ترس ها آنجا رخ می نماید که بعد اجتماعی پیدا کرده  اگر به اصناف رسوخ پیدا کند، شکست آنها را به دنبال خواهد داشت. اصولا اصنافی که سازمان یافتگی کمتری داشته و اسیر دلالی شده باشند در معرض خطر بیشتری قرار دارند. هرچه قدر یک شغل و حرفه نظام مند تر باشد افراد شاغل در آن موفق تر و پر درآمد تر خواهند بود. گاهی ترس از بیکاری به سراغ تک تک نفرات صنف می آید و این زمانی بروز میکندکه اعضا ارتباط موثری با هم نداشته و دچار تک روی می شوند. صرفا به منفعت خود فکر میکنندو خبر های دیگر تاثیری در عملکرد آنها ندارد.

فراموش نکنیم سازماندهی هرجه بیشتر مجموعه ها و در نظر گرفتن قید و تعریف تمام آیتم ها می تواند به یک مجموعه نظام مند و پر سود بینجامد. اگر اعضای یک صنف از ترس از گرسنگی رها شوند ضمن تعامل بهتر با یکدیگر می توانند به تعرفه های مناسبی رسیده و ضمن حمایت از یکدیگر و با ایجاد گروه های نظارتی با هم ، کار و حرفه شان را به سمت کیفیت بهتر و درآمد بهتر سوق دهند.

فرض کنید در عصر حجر زندگی میکردیم چیزی که جوامع امروزی را از عصر حج متمایز کرده تمدن است. و تمدن چیزی نیست جز نظم و نظام . ایجاد ساختار، ایجاد سیستم - آموزش- ارتباط -وضع قوانین اجتماعی - وضع قوانین امنیتی و ...

در کسب و کار نیز وضع قوانین و ایاد ساختار و نظم و نظام می تواند تضمین کننده ی بقای صنف باشد.

"شرافت شغلی"

اصولا در هر حرفه ای خصوصا مشاغل خدماتی و در اینجا موضوع خدمات ساختمانی، یک" تصور غلط" وجود دارد که با هر قیمتی می شود به ارائه خدمات پرداخت. و حدی برای حداقل قیمت قائل نیستند. این حداقل قیمت گاه به مرز " ورشکستگی" و " سود صفر " می رسد.که نقطه پایانی است بر فعالیت یک صنف !

درست است که معمولا این میزان عرضه و تقاضاست که تعیین کننده قیمت یک خدمات است. لکن تعریف یک حرفه این است که اصولا سود ده بوده و این سود دهی در حدی باشد که کارمندان و اعضای شاغل در آن بخش معیشت و رفاه متناسب داشته باشند.

حد رقابت و کف قیمت در خدمات مهندسی امری بسیار مهم است که لازمه بقا و دوام و هر صنفی است. این حد رقابت می بایست به " حد شرافت شغلی " ارتقا پیدا کند. حد شرافت شغلی آنجاست که یک شغل توجیه اقتصادی داشته و یک بازه سود مناسب برای تمام اعضا داشته باشد.

نگاه کوتاه نظرانه آنجاست عده ای با فکر خود برتر بینی، ترس از گرسنگی یا بیکاری، منفعت طلبی فردی و ضمن کاهش تعرفه،  به جذب کار و مشتری بیشتر رو میبرند. حال انکه اگر قرار باشد " همه این طور فکر کنند، قیمت ها تا " حد ورشکستگی " و "سود صفر" تنزل یافته و همه دچار خسران خواهند شد.

روی آوردن به "رقابت مثبت " بهتر از "رقابت منفی" است که موجب ضرر به کل مجموعه می شود. "رقابت منفی" یعنی کاهش قیمت به منظور جذب مشتری و "رقابت مثبت" یعنی "حفظ قیمت" به منظور "درآمد بیشتر" نه فقط برای خود که برای یک صنف.

اصولا در هر صنفی پایبندی به "حد شرافت شغلی " امری مهم و اجتناب ناپذیر است. اجرایی شدن این امر به دو عامل فرهنگی و عامل کنترلی از سوی خود صنف وابسته است. یعنی خود صنف به اعضا کنترل داشته و با انها بر سر قیمت توافق کند.

- شرافت شغلی  یعنی نگاه به جمع و پرهیز از نگاه فردی.

- شرافت شغلی یعنی در نظر گرفتن بازه سود دهی و عدم ارائه خدمات خارج از تعرفه مورد توافق کل صنف به هر قیمتی.

- شرافت شغلی یعنی احترام به صنف خود و همکاران.