ترس از گرسنگی و بیکاری :
یک مشکل فرهنگی که در برخی جوامع بروز پیدا میکند. خصوصا در جوامع کمتر توسعه یافته، بحث ترس از گرسنگی و ترس از بیکاری است. چیزی که می تواند روی زندگی فردی و احتماعی شخص اثر منفی بگذارد. ریشه های این ترس می تواند در گذشته فرد و دیدن شکست خود و یا اطرافیان باشد. موضوعی که در اینجا به آن پرداخته می شود موضوع ترس در کسب و کار است. ترس از ورشکستگی- ترس از درآمد کم و ترس از شکست کسب و کار.
این ترس ها آنجا رخ می نماید که بعد اجتماعی پیدا کرده اگر به اصناف رسوخ پیدا کند، شکست آنها را به دنبال خواهد داشت. اصولا اصنافی که سازمان یافتگی کمتری داشته و اسیر دلالی شده باشند در معرض خطر بیشتری قرار دارند. هرچه قدر یک شغل و حرفه نظام مند تر باشد افراد شاغل در آن موفق تر و پر درآمد تر خواهند بود. گاهی ترس از بیکاری به سراغ تک تک نفرات صنف می آید و این زمانی بروز میکندکه اعضا ارتباط موثری با هم نداشته و دچار تک روی می شوند. صرفا به منفعت خود فکر میکنندو خبر های دیگر تاثیری در عملکرد آنها ندارد.
فراموش نکنیم سازماندهی هرجه بیشتر مجموعه ها و در نظر گرفتن قید و تعریف تمام آیتم ها می تواند به یک مجموعه نظام مند و پر سود بینجامد. اگر اعضای یک صنف از ترس از گرسنگی رها شوند ضمن تعامل بهتر با یکدیگر می توانند به تعرفه های مناسبی رسیده و ضمن حمایت از یکدیگر و با ایجاد گروه های نظارتی با هم ، کار و حرفه شان را به سمت کیفیت بهتر و درآمد بهتر سوق دهند.
فرض کنید در عصر حجر زندگی میکردیم چیزی که جوامع امروزی را از عصر حج متمایز کرده تمدن است. و تمدن چیزی نیست جز نظم و نظام . ایجاد ساختار، ایجاد سیستم - آموزش- ارتباط -وضع قوانین اجتماعی - وضع قوانین امنیتی و ...
در کسب و کار نیز وضع قوانین و ایاد ساختار و نظم و نظام می تواند تضمین کننده ی بقای صنف باشد.
