روش اجرای میخ کوبی(nailing)

شامل مراحل زیر می باشد:

1- خاکبرداری مقطعی

2- حفاری گمانه

3- نصب میلگرد تسلیح

4- تزریق دوغاب سیمان (شات)

5-بتن پاشی (شات کریت) و نصب صفحه سر میخ و مهره.

6- پس از تکمیل مراحل اجرایی فوق برای گام اول گودبرداری، این مراحل برای گام های بعدی تا رسیدن به کف گود ادامه می یابد.

گودبرداری با نیلینگ
گودبرداری با نیلینگ


نیلینگ (میخ کوبی) دیواره ها به معنای تسلیح برجای خاک موجود با نصب میلگرد های فولادی نزدیک به هم ( nail) در یک سطح شیب دار  با شیب ملایمی حدود 10 تا 12 درجه در زیر سطح افق و با  اجرای از بالا به پایین می باشد. در این روش در هنگام بهره برداری میخ ها (nail) تحت تنش های کششی قرار گرفته و پایداری دیوار را تامین می کنند.

فلسفه اصلی روش میخ کوبی بر اساس پایداری سازی گوه لغزش به وسیله نیل ها استوار است.

میخ کوبی روش جدیدی است که به دلیل اقتصادی بودن و مزایای منحصر به فردخود ، به عنوان راه حل بسیار مناسبی برای موارد زیر به کار می رود:

1- پایدارسازی شیب ها و شیروانی های طبیعی و ترانشه های مجاور راه ها در احداث بزرگراه ها و راه آهن.

2- محدود کردن تغییر شکل ها با ایجاد حداقل دست خورگی در وضعیت طبیعی زمین.

3- تعریض راه ها

4- گ.دبرداری در مجاورت سازه های موجود

5-پایدارسازی و مقاوم سازی سازه های نگهبان قدیمی.

6-تامین تکیه گاه افقی دیواره های خاکبرداری شده جهت جلوگیری از لغزش و تخریب خاک

7- پایدارسازی جداره تونل و سازه های زیر زمینی

8-پایدارسازی کوله هاس مجاور پل ها در زمین های سست و ریزشی

مزایای این روش عبارتند از:

1- اقتصادی بودن

2- سرعت بالا به خصوص در پروژه های بزرگ و امکان همزمانی اجرا در چند جبهه کاری.

3-امکان اجرا در انواع شرایط خاک

4- امکان اجرای گود قائم.

روش اجرای میخ کوبی (nailing)

آزمایش خاک ایده کاوان

- پایداری ترانشه ها در احداث بزرگراه ها و راه آهن ها.
- پایداری جداره تونلها و سازه های زیر زمینی.
- پایدار سازی و حفاظت گود در سازه های مناطق شهری، ساختمانهای مجاور گود، ایستگاه های زیر زمینی مترو و .. .
- پایدار سازی کوله های مجاور پل ها در زمین های سست و ریزشی.

1- خاکبرداری:

با عمق 1 الی 2 متر با توجه به توانایی خاک در پایدار ماندن بدون مهار برای مدت زمان 24 تا 48 ساعت. پهنای خاکبرداری باید به حدی باشد که براحتی بتوان تجهیزات لازم جهت حفاری را نصب نمود.


2- حفاری سوراخ‌ها جهت قرارگیری میخ :

سوراخ‌ها باید به طول، قطر، جهت و فواصل معینی بر اساس مراحل تعیین شده ایجاد گردند.


3 - نصب میخ‌ها و اجرای دوغاب ریزی:

میخ‌ها در سوراخ‌های حفر‌شده جای می‌گیرند. میخ‌ها به طور رایج‌ تو‌پر می‌باشند، اگرچه میخ‌های توخالی فولادی نیز اجرا می‌شوند، برای آنکه میخ‌ها به خوبی توسط دوغاب‌ احاطه شوند قطعاتی جهت نگهداری فواصل بین میخ‌ها و دیواره داخلی سوراخ‌ها بر روی میخ‌ها تعبیه می‌گردد. لوله‌های تزریق (Tremie) نیز در همین زمان به داخل سوراخ‌ها هدایت می‌شوند. سپس سوراخ‌ها توسط لوله‌های تزریق با ملات پر می‌شوند دوغاب‌ریزی توسط فشار جاذبه و یا با فشار اندکی اجرا می‌گردد. خاکبرداری در بخش‌های میانی در مجاورت مکان‌هایی که میخ‌گذاری‌شده اجرا می‌گردند. نوارهای زهکشی لوله شده در پاشنه خاکبرداری اولیه برای نصب در مرحله بعد باقی می‌ماند.


4- اجرای پوسته موقت (Shotcrete facing):

پوسته موقت برای ایجاد تکیه‌گاه و مهار سطح خاکبرداری قبل از مراحل بعدی حفاری اجرا می‌گردد. رایج‌ترین دیواره موقتی که اجرا می‌شود شامل یک لایه مسلح‌کننده سبک به همراه لایه شاتکریت می‌باشد.


5- احداث تراز‌های بعدی خاکبرداری:

گام‌های اول تا چهارم برای پایداری خاکریز اجرا می‌شود. در هر مرحله از خاکبرداری نـوارهای عمودی زهکشی تا پایین خاکریز ادامه پیدا می‌کنند. پانل جدیدی از WWM متعاقباً برای یک لایه هم‌پوشانی کامل اجرا می‌گردد. در انتهای خاکبرداری نوارهای زهکشی در پاشنه خاکریز جمع می‌شوند و پاشنه زهکش دیواره را تشکیل می‌دهند.


6- احداث پوسته دائمی و نهایی (در صورت نیاز):

پس از آنکه خاکبـرداری به تراز مورد نظر رسید و میــخ‌ها نصب گشتند و آزمایش‌های بارگذاری صورت پذیرفت، پوستـه و نمای نهایـی احداث می‌گردد. گام‌های مختلف دیگری نیز ممکن است با توجه به نوع و شرایط پروژه ضروری باشند.

تئوری استفاده از روش نیلینگ بر مبنای مسلح کردن و مقاوم نمودن توده خاک با استفاده از دوختن توده خاک توسط مهارهای کششی فولادی

(Nail) با فواصل نزدیک به هم می باشد. استفاده از این روش موجب افزایش مقاومت برشی توده خاک می گردد.

محدود نمودن و تحت کنترل در آوردن تغییر مکانهای خاک در اثر افزایش مقاومت برشی در سطح لغزش Slid  که بدلیل افزایش نیروی قائم می شود. باعث کاهش نیروی لغزش در سطح گسیختگی و لغزشی می شود.


باید توجه داشت کلیه سطوح ترانشه های ایجاد شده که باید توسط نیلینگ مسلح شوند، می بایست ا استفاده از شبکه مش و شاتکریت ابتدا حفاظت شده و سپس سیستم نیلینگ روی آنها اجرا می شوند.

مهار کششی نیلینگ معمولا از آرماتورهای فولادی با قطر 20 الی 40 میلیمتر و با حدتسلیم 420 الی 500 نیوتن بر میلیمتر مربع استفاده می شوند که درون یک چال حفاری شده با قطر 76 الی 150 میلیمتر قرارگرفته و دور آن درون چال تزریق می گردد.

فواصل بین مهارهای کششی در حدود 1 الی 2 متر می باشد و طول آنها نیز در حدود 70 الی 100 درصد ارتفاع گود می باشد و حداقل شیب نسبت به افق حدودا 15 درجه می باشد.
باید توجه داشت که رویه شاتکریت شده روی ترانشه های حفاری شده نقش سازه ای نداشته اما می توان جهت اطمینان برای پایداری موقت خاک بین مهارها استفاده نمود .